Nummer 12

Tussen de knotwilgen en boerderijen aan de rand van Oijen mogen we aantreden op een voormalige koeien wei waarbij vooral de breedte van het veld opmerkelijk is.

We komen links en rechts een meter of 15 veld tekort. Voor ons niet zo erg omdat ons gemiddelde loopvermogen vrij beperkt is. Na een aftastende beginfase waarbij MOSA veel op onze helft te vinden is maar we achterin niks weggeven, komt de wedstrijd tot leven. Vooral op linksback wordt keihard gewerkt door Johan. Maar ook Jeroen op rechts, Angelo en Fred centraal en John in de goal, houden de uit de kluiten gewassen spitsen makkelijk in bedwang. 
Na een aanval die lijkt te zijn afgeslagen komt een verdediger van MOSA op onze helft in balbezit. Hij loopt een tiental meter op, geen druk van ons op de bal, een vlammend zondagsschot en pats 1-0.  MOSA blijft de bovenliggende partij. Door alle afgelaste, verzette en niet ingeplande wedstrijden ontbreekt het DSV aan ritme en loopvermogen. Ook de onontbeerlijke wil om te winnen is er niet. Wandelvoetbal en de lange bal hanteren is als de combinatie van koffie met een nieuwe haring. Het werkt niet. Tijdens de thee worden we aangenaam verrast door de thee. Dit wordt met applaus aanvaard. Peer komt na rust in het veld samen met Gaby. Die laatste moet zorgen voor meer diepgang en minimaal 2 goals. Jarno wordt op linkshalf gezet en doet dit opmerkelijk goed. Na een goede aanval die opgezet wordt door Er komt de bal voor zijn voeten. Een intikkertje zorgt voor de gelijkmaker. 
 
Wij laten MOSA voetballen en komen er zeer sporadisch en vaak ook minder goed uit met niet al te snelle counters. Met  Christ als aanspeelpunt en de snelle Gaby levert dit zo goed als geen gevaar op. Het overwicht van MOSA blijft aan en resulteert in een aantal goede kansen. Het houtwerk maar vooral het goede keepen van John voorkomen erger.  Met een 1-1 einstand stappen we onder de douche. Toch mooi een puntje meegenomen. 

VRIJ NAAR : Nummer 11   (verslag van een eerder wedstrijd tegen ditzelfde  MOSA)